niedziela, 29 stycznia 2012

"Jak szybko nauczyć się języków obcych"- Martyna Jacenko

Kolejny poradnik, jaki gości na mojej półce, czyli 
”Jak szybko nauczyć się języków obcych” Martyny Jacenko jest w moim posiadaniu już jakieś 3 lata. Przez ten czas przeczytałam go już kilka razy. 
Dlaczego? Dlatego, że jest ……. PRZYJEMNY !
Tak, to słowo znakomicie określa mój stosunek do niego.

Pierwsze co mnie zachęciło do zakupu to cena- myślę, że 19 zł (taka cena widnieje na okładce) to dobra cena, za książkę tego typu. 
Następnie zwróciłam uwagę na objętość- poradnik nie należy do szczególnie obszernych, zaledwie 108 stron tekstu. Nie uważam tego za minus, oczywiście jedynie w przypadkach, gdy idzie to w parze ze skondensowaną treścią. W tym przypadku nie mamy do czynienia z niepotrzebnym „wodolejstwem”, za co wielki plus dla autorki.

Pani Martyna zaskarbiła sobie moją sympatię tym, że już w pierwszych zdaniach wstępu napisała, że daruje sobie przekonywanie nas o słuszności nauki języków obcych. Nie znajdziemy tu rad rodem z poradnika, o którym pisałam wcześniej.

Rozdział pierwszy dotyczy anatomicznych i fizjologicznych aspektów nauki języka. Szybkie przedstawienie budowy i funkcji poszczególnych części mózgu. Dla mnie ten rozdział, był powtórką tego, czego uczyłam się już nie raz, ale jak wiadomo „repetitio est mater studiorum” ;). Autorka na samym początku tej części zaznacza, że wcale nie musimy jej czytać jeśli nie jesteśmy zainteresowani. Ciekawy chwyt, pierwsza myśl- jak nie muszę, to przeczytam :D. Później okazuje się, że warto było poświęcić chwilę, ponieważ Pani Jacenko wspomina o ciekawych eksperymentach dotyczących stresu itp.

Podczas dalszej lektury bardzo przypadł mi do gustu pewien cytat: 
„Proces uczenia, jaki znasz ze szkoły i wielu kursów językowych, to właśnie proces uczenia, a nie uczenia się. Dziecko, które już zostało wtłoczone w system szkolny, podświadomie oczekuje, że zostanie czegoś nauczone, zaczyna być bierne. Z wiekiem ten stan się pogłębia. Traci też własną wewnętrzną motywację do nauki- wytwarzają się u niego cechy osobowości niewolnika w dziedzinie zdobywania wiedzy.”
Dawno nie czytałam, tak mądrej i prawdziwej konkluzji dot. nauki języka. Chyba sobie to wydrukuję i będę rozdawać wszystkim, którzy obwiniają za swój poziom języka każdego, tylko nie samego siebie. Gdzieś już to chyba pisałam, ale uważam, że dopóki każdy nie weźmie personalnej odpowiedzialności za to co umie i zrozumie, ze nie może do końca życia obwiniać złego podręcznika, wrednej pani z czasów podstawówki, systemu edukacji szkolnej itp. to tak naprawdę nigdy nie osiągnie tego poziomu jakiego oczekuje. Autorka także wielokrotnie nam o tym przypomina podczas lektury.

W książce możemy także spotkać opis rodzajów inteligencji, o których już wspominałam podczas recenzji książki Pani Anny Szyszkowskiej-Butryn, jednak tutaj są one opisane pokrótce i niestety autorka zakłada, że każdy z nas zdaje sobie sprawę z dominującego u niego typu inteligencji. Z własnego doświadczenia wiem, że jednak w wielu przypadkach tak nie jest, bo nasze myślenie o samym sobie często jest bardzo schematyczne – jestem w klasie mat-fiz to pewnie mam inteligencję matematyczno-logiczną, koniec kropka. Pani Martyna podaje nam także zaledwie kilka sposobów nauki do każdego typu, dlatego warto nie poprzestawać jedynie na tym i rozszerzyć swoją wiedzę o inne pozycje. 

Z przyjemnością stwierdziłam, że autorka tak samo jak ja ma rozwiniętą inteligencję matematyczno-logiczną oraz intrapersonalną. Bardzo spodobało mi się to, że zaznaczyła fakt, że int. intrapersonalna często jest mylnie postrzegana. Słusznie zaprzeczyła temu, jakoby osoby z tym rodzajem inteligencji były zamkniętymi w sobie odludkami, które boją się ludzi J.

Bardzo spodobał mi się także rozdział o częstotliwościach fal mózgowych i falach alfa, które owiane mitem, nadal funkcjonują jako opis idealnego stanu do nauki. Pani Martyna przytacza wiele argumentów, które podważają ich znaczenie. Reprezentuje zdrowe i krytyczne podejście do tej kwestii, które świetnie wyraża fragment z jej książki:
 „W jakim stanie należy się więc uczyć? W  stanie rozluźnienia, ale jednocześnie skoncentrowanej uwagi oraz pozytywnego nastawienia i wiary w sukces. (…) I wszystkim uczącym się polecam właśnie skoncentrowanie się na tym, co na nich działa, zamiast rozważania, jakie fale powstają w ich mózgu podczas nauki, a tym bardziej dążenia do osiągnięcia jakiegoś wyśnionego stanu alfa.”

Pani Jacenko jest tak samo jak ja zagorzałą zwolenniczką fiszek, a szczególnie tych przygotowywanych samemu. Także uważa, że „Dłoń pamięta”, dlatego nawet na gotowych fiszkach radzi pod spodem napisać słówko własnoręcznie J- co jest według mnie świetnym pomysłem. Z wyżej wspomnianych powodów (typ inteligencji) docenia rolę gramatyki w nauce języka i w jednym z rozdziałów bardzo obrazowo przedstawia , jak ważne jest poznanie systemu , aby móc zrozumieć.

Co jeszcze mi się podoba w tej książce?
  • ciekawe ćwiczenia rozgrzewające, do stosowania przed nauką
  • bardzo duża ilość linków do stron, na których znajdziemy więcej informacji na tematy poruszane przez autorkę
  • informacje np. o czasie jaki powinna trwać pojedyncza sesja nauki są podparte badaniami, a nie są radosną twórczością Pani Martyny
  • przedstawione poziomy biegłości są zgodne z ogólno przyjętą klasyfikacją Rady Europy
  • zawarte w książce rady są praktyczne i przede wszystkim „do wykonania”
  • podejście autorki jest jak najbardziej zdroworozsądkowe, autorka bardzo krytycznie podchodzi do wszelkiego rodzaju metod nauki i innych „haseł”, które bardzo często towarzyszą różnym kursom

Jednym z najważniejszych aspektów jst także to, że pani Martyna Jacenko nie jest anonimowym autorem kolejnego poradnika o nauce języków, o którym tak naprawdę nic nie wiemy. Prowadzi w Internecie serwis www.soffa.pl , gdzie możemy bez problemu podzielić się z nią  oraz innymi użytkownikami swoimi przemyśleniami i własnymi sposobami na naukę. Na stronie dostępne są także video, na których autorka przedstawia w skondensowanej formie to, co zawarte jest w książce. Polecam zatem zapoznanie się z tym serwisem, który mam nadzieję w przyszłości będzie się rozwijał. Bardzo cenię sobie możliwość kontaktu z autorką, ponieważ w ten sposób pokazuje swój szacunek do czytelnika i zachęca do dyskusji
Jeśli będziecie mieli okazję to myślę, że warto zapoznać się z treścią, chociaż wydaje mi się, że treść zawarta na stronie int. jest powtórką informacji z książki. 

Osoby, które będą oczekiwać rozwiązania wszystkich swoich problemów po lekturze tej książki, mogą się bardzo rozczarować. Jeśli ktoś szuka dokładniejszego poradnika , który poprowadzi go od samego podczątku krok po kroku przez proces nauki języka i potrzebuje dużej dawki pomysłów na naukę, to nie jest pozycja dla niego. Niemniej jednak uważam, że jest dobra i warto się zapoznać z jej treścią z czystej ciekawości :).

W następnym poście może co nieco o tym, jak aktualnie wygląda moja nauka czeskiego i co nowego zagościło na mojej językowej półce.

czwartek, 26 stycznia 2012

"Jak łatwo i skutecznie uczyć się języków obcych"- Zbyszek Brześkiewicz

Poprzednim postem rozpoczęłam cykl recenzji posiadanych przeze mnie książek- poradników, których tematyka dotyczy nauki języków obcych. 
Dziś chciałabym wam przedstawić najstarszą pozycję, która gości na mojej półce, czyli "Jak łatwo i skutecznie uczyć się języków obcych" autorstwa  Zbyszka Brześkiewicza.
Zakupiłam ją jakieś 6 lat temu, kiedy rynek wydawniczy był dosyć ubogi  jeżeli chodzi o tego typu poradniki.  Pamiętam, że przeczytałam tę książkę z ogromnym zaciekawieniem, jednak już wtedy jako uczennica gimnazjum stwierdziłam, że nie dowiedziałam się z niej niczego nowego. Ponownie sięgnęłam po nią dopiero teraz, w celu napisania recenzji.
Teraz jako starsza i trochę bardziej doświadczona stwierdzam, że nigdy w życiu nie poleciłabym nikomu tej książki !

Zaznaczam, że jest to moja, subiektywna opinia i jeśli ktoś posiada inną, bardzo chętnie się z nią zapoznam.

Jest to moja pierwsza książka Pana Brześkiewicza i przed jej zakupem nie miałam pojęcia o tym, że jest on autorem innych pozycji o podobnej tematyce. Na nasze nieszczęście autor informuje nas o tym już na wstępie i zaznacza, że wielokrotnie powtarza, że tę kwestię poruszał już w „Superumyśle” i nie będzie się powtarzał, o tamtym pisał w „ Superpamięci ” dlatego teraz także nie chce do tego wracać. Zniesmaczona przeszłam do dalszej lektury, jednak jak się okazało to nadal nie wszystko odnośnie tek kwestii. Brześkiewicz umieszcza coś, co nazywa "Manifestem poligloty", który mamy sobie powtarzać przed nauką, po czym pod spodem dodaje, że instrukcję jak się nim posługiwać i do czego właściwie służy znajdziemy w innej książce- jak dla mnie to już gruba przesada.

Na początku książki autor wspomina także o stworzeniu swojej listy motywacyjnej, w której zawrzemy powody, dla których uczymy się danego języka. Podaje oczywiście własne przykłady, co jest chyba największym błędem- uważam, że w książce tego typu zaznaczanie, że NAJWAŻNIEJSZY SĄ JĘZYKI ZACHODNIE ; ZNAJOMOŚĆ JĘZYKA GŁÓWNIE ZACHODNIEGO SPRAWIA, ŻE MOŻEMY PO UKOŃCZENIU STUDIÓW UWAŻAĆ SIĘ ZA W PEŁNI WYKSZTAŁCONYCH, jest bardzo nie na miejscu. Bardzo razi mnie faworyzowanie języków zachodnich przez Pana Brześkiewicza i często w czasie lektury miałam wrażenie, że czytam książkę pod tytułem „Ucz się tylko języków zachodnich bo ja uważam, że inne nie są warte uwagi”.

W książce rozrysowane są także 3 grupy języków: germańskie, romańskie i słowiańskie- drzewa rozrysowane trochę „na odwal się”. Pan Brześkiewicz o niektórych językach, po prostu ZAPOMNIAŁ i wg. niego grupa języków słowiańskich liczy sobie 6 języków….

Autor podejmuje także próbę opisania poziomów znajomości języka. Już na samym wstępie widać, że z Klasyfikacją poziomów biegłości językowej wg. Rady Europy nie ma to nic wspólnego i są to raczej jakieś wolne myśli autora, całkowicie oderwane od rzeczywistości. O poziomie podstawowym wspomina, że osiągnięcie go wymaga około 100 godzin nauki i jednocześnie uważa, że znajdując się na tym poziomie używamy głównie dwu i trzywyrazowych zwrotów typu : Jak się masz?  i Szczęśliwej podróży. Według niego potrafimy też już pisać IMIONA <hahaha>, daty, adresy…. W tym momencie czuję się obrażana przez autora, bo ja nadal twierdzę, że mój czeski jest początkujący, a potrafię tworzyć zdania złożone i dłuższe wypowiedzi przy użyciu trzech czasów.

Autor lubuje się także w generalizowaniu wszystkiego:
  • Uważa, że wszystkie języki słowiańskieproste, bo są podobne do polskiego :/ ….
  • Dzieli uczących się języka na analizatorów, którzy uwielbiają ćwiczenia gramatyczne, ciągłe poprawianie przez nauczyciela itp. oraz ludzi, którzy w ogóle nie przywiązują wagi do gramatyki, uczą się ZUPEŁNIE na wyczucie, nie interesują ich błędy.- autor chyba nie pomyślał, że naprawdę da się to wypośrodkować...
  • Niestety, ale także wymienione sposoby nauki przez ludzi wykorzystujących różne kanały percepcji czasem nie są podparte żadnymi psychologicznymi przesłankami, a autor umiejętnie „wciska” np. odgrywanie scenek każdemu typowi. Nie zakłada nawet, że istnieje typ DOMINUJĄCY, ale każdy posiada także kanał pomocniczy.- ja jestem typowym przykładem wzrokowca-kinestetyka. Tutaj wszystko jest czarne albo białe.
  • Uważa, że nauka słówek z listy nie jest dobrym sposobem na przyswojenie materiału (owszem, w zupełności się zgadzam), ale powodem tego wg. niego jest to, że ZAWSZE zapisujemy najpierw polskie słówko a potem dopiero tłumaczenie, no i kilka innych powodów- Aż miałam ochotę napisać temu Panu, że ja NIGDY nie zapisywałam polskiego słówka na 1 miejscu, nawet kiedy korzystałam z tej metody.
  • Należy oglądać programy w obcym języku przez PRZYNAJMNIEJ 20 minut- jak oglądasz krócej, to wcale nie oglądasz :D
Pomijam fakt, że podane rady są już nieaktualne, bo nikt nie korzysta z magnetofonów i całe strony opisów kiedy wcisnąć pauzę na jednym magnetofonie i włączyć play w tym drugim, są już totalnie bezwartościowe- chociaż trochę mnie to dziwi, bo już w dniu wydania były nieaktualne, a książka niby nowa.

Nie raz podczas lektury parsknęłam śmiechem, ponieważ podane przez Pana Brześkiewicza sposoby są wręcz absurdalne i nie mają nic wspólnego z jakąkolwiek mnemotechniką.

Rozdział, który mnie bardzo zainteresował czyli „Wykorzystywanie bezproduktywnego czasu” okazał się także niezbyt dobrą pomocą. Autor chyba ZA BARDZO się wczuł w swoją rolę, czego skutkiem mogą być rady typu:
KIEDY TANKUJESZ SAMOCHÓD NA STACJI BENZYNOWEJ TO ŚWIETNY CZAS NA NAUKĘ NAWET KILKU SŁÓWEK
STUPROCENTOWY MIŁOŚNIK JĘZYKA NIE ZMARNUJE NAWET TAKICH KRÓTKICH CHWIL JAK CZEKANIE NA WINDĘ (jak widać, żaden ze mnie miłośnik języka, a ja myślałam, że słuchanie mp3 w tramwaju to już coś) ! Ogólnie dla Pana Brześkiewicza WSZYSTKO może być bezproduktywnym czasem, jedzenie posiłku z rodziną także- a tyle się teraz mówi o spędzaniu czasu i rozmowie z najbliższymi….

A na sam koniec w telegraficznym skrócie pozostałe rady, które do tej pory wywołują uśmiech na mojej twarzy:
  •  Oglądaj zagraniczną telewizję kablową, jeśli takowej nie posiadasz, idź do sąsiada i pooglądaj sobie u niego :D, jeśli chcesz się dowartościować (tutaj autor mówi o udowadnianiu sobie i innym, że naprawdę znamy język) to możesz przetłumaczyć mu audycję ! – jak dobrze, że mój TV odbiera czeską telewizję. Już widzę minę sąsiadów, których nawiasem mówiąc nadal nie znam, jak przychodzę do nich i mówię „Dzień dobry, przyszłam pooglądać u Państwa czeską telewizję, mogę nawet coś przetłumaczyć”.
  • W krajach, w których nie zwraca się aż takiej uwagi na poprawność językową, nie musimy mówić poprawnie, a w krajach, w których jest ona wymagana, trzeba  koniecznie mówić poprawnie ! – tego nawet nie skomentuję
  • Autor zachęca nas do słuchania nagrań „nieświadomie” co także sama stosuję, ale nie wiem dlaczego uważa, że świetnym pomysłem jest słuchanie kasety i jednoczesne oglądanie telewizora  K
Jedyna rzecz, z której skorzystałam to zawarcie umowy z kimś bliskim, w której zobowiązujemy się do nauki języka np. codziennie przez 15 minut. Chociaż teraz już sama nie wiem, czy faktycznie przynosi to oczekiwany efekt motywacyjny.

Podsumowując książka NIE JEST WARTA UWAGI, tym bardziej pieniędzy, które trzeba za nią zapłacić. Za tę kwotę można kupić zdecydowanie najlepszą książkę na tę chwilę na rynku Anny Szyszkowskiej-Butryn, ciekawszą pozycję autorstwa Martyny Jacenko (o tym w następnym poście)  czy po prostu przeznaczyć ją na materiały do nauki języka. Jeśli ktoś będzie jednak zainteresowany tą pozycją, to radzę poszukać w bibliotece lub w Internecie ;)… Polecam ją jedynie jako przestrogę JAK NIE UCZYĆ SIĘ JĘZYKÓW, a w szczególności przedostatni rozdział, gdzie autor pokazuje w praktyce, jak zapamiętać dni tygodnia, miesiące i pory roku w j. angielskim :D – ubaw po pachy.

sobota, 21 stycznia 2012

"Jak szybko opanować język obcy"-Anna Szyszkowska-Butryn

Witam wszystkich po dłuższej przerwie. Mam nadzieję, że ktoś tu jeszcze zagląda, bo postaram się od przyszłego tygodnia regularnie dodawać wpisy. W następnym poście napiszę, co robiłam w ostatnim czasie, a dzisiaj chciałabym poruszyć temat, który zapewne interesuje większość osób, które prowadzą, bądź czytają blogi językowe. 

Mam oczywiście na myśli sposoby na opanowanie języka obcego. Tematyka dotycząca szybkiego czytania, lepszego zapamiętywania, map myśli itp. nie są mi obce od wielu lat. Książki o tej tematyce stanowią dużą część mojej biblioteczki (postaram się w najbliższym czasie wrzucić zdjęcie mojej kolekcji). Wśród nich znajduje się także kilka książek, które stricte dotyczą metod nauki języków obcych.  Na początek wybrałam przedstawione poniżej cztery i w najbliższym czasie postaram się zamieścić ich recenzje.


Jak dotąd najlepsze wrażenie pozostawiła po sobie najmłodsza z nich czyli „Jak szybko opanować język obcy” Anny Szyszkowskiej-Butryn. Książka od samego początku przykuła moją uwagę w Internecie, ze względu na ciekawą grafikę znajdującą się na okładce. Pomimo wcześniejszych, niezbyt przyjemnych doświadczeń z tego typu książkami, podeszłam do niej z ogromnym entuzjazmem. Zarówno opis jak i spis treści wydały mi się na tyle interesujące, że przystąpiłam do czytania pomimo innych obowiązków.

Książka składa się z czterech części.
Pierwsza pod tytułem „Sekrety procesu uczenia się” rozpoczyna się ogólnym opisem przeszkód, jakie na swojej drodze napotykają wszyscy, którzy chcą opanować dowolny język obcy. 

Następnie autorka przechodzi do praktycznych rad związanych z tym, jak rozbudzić oraz utrzymać motywację. Przedstawia także techniki organizacji pracy- świetna rzecz dla osób, które dopiero zaczynają naukę języka, ale także i dla tych, którzy nie są zadowoleni ze swojej „językowej rutyny” i nie wiedzą co zrobić i jak zorganizować swoją naukę, żeby widzieć rezultaty swojej pracy.

Lektura trzeciego rozdziału pierwszej części przyniosła wiele zmian w moim sposobie postrzegania siebie i mojej nauki. Nie przesadzę, jeżeli powiem, że nastąpił wtedy przełom w całym moim myśleniu o nauce języków obcych. W tej części książki znajduje się TEST OKREŚLAJĄCY TYP INTELIGENCJI. Na początku chciałam go ominąć i przejść do dalszej lektury książki, ale coś mnie podkusiło, żeby jednak poświęcić chwilę czasu i odpowiedzieć na te pytania. Składa się on z 147 pytań, za każde otrzymujemy jeden punkt. Jednak po zrobieniu testu zabawa dopiero się zaczyna. Każde pytanie należy do innej grupy, dlatego zostaje nam później jeszcze podliczenie punktów dla każdej z nich i podaniu procentowego udziału w całości. Po dobrych kilkudziesięciu minutach pracy, w końcu otrzymałam wynik. 

Przyznam, że mnie bardzo zaskoczył, ale jak się później okazało, w swojej przeszłości intuicyjnie korzystałam z metod, które pasują do mojego typu inteligencji. Jak się okazało dominują u mnie głównie trzy typy:
-intrapersonalna
-matematyczno-logiczna
-duchowa

Zwykle przy opisywaniu sposobów szybkiej nauki wspomina się o kanałach percepcji świata: wzrokowiec, słuchowiec, kinestetyk i dotykowiec (o których autorka wspomina później), natomiast nie spotkałam się nigdy z tak szczegółowym opisem typów inteligencji i ich wpływu na naukę języka. Jeśli chodzi o mój wynik, to o ile typ intrapersonalny i duchowy mnie aż tak nie zdziwił, o tyle ten matematyczno-logiczny tak. Wiedziałam, że mam takie zdolności, ale nigdy nie pomyślałabym, że mają one także wpływ na moją naukę języka ! Dopiero po przeczytaniu szczegółowych opisów każdego typu, wszystko okazało się jasne- TO NIE PRZYPADEK, ŻE LUBIĘ GRAMATYKĘ ! To typowa cecha osób o tym typie inteligencji ! Zawsze czułam się z tym dziwnie, nieco „oldschool’owo”, bo przecież NIKT NIE LUBI GRAMATYKI- przynajmniej tak uważałam. Popularność zdobywają metody nauki, w których stawia się tylko na mówienie, a hasła zero gramatyki kuszą zewsząd. Na pierwszych zajęciach z czeskiego także usłyszałam głos grupy- OBY JAK NAJMNIEJ GRAMATYKI i wiedziałam, że mój głos nie ma szans. Nawet bym nie podejrzewała, że porządkowanie notatek, miejsca pracy czy wyszukiwanie słów kluczy to także element mojego typu inteligencji. Lektura tego rozdziału dała mi dużo do myślenia oraz jednocześnie podsunęła nowe pomysły na „naukę w zgodzie ze sobą”. Podsunęłam także ten test mojemu chłopakowi, który otrzymał całkowicie inny wynik z dwoma dominującymi typami i także przyznał, że uczył się korzystając nieświadomie po części z obu sposobów.

Na zakończenie pierwszej części autorka proponuje nam określić to, jak się będziemy uczyli: kiedy, gdzie, w jakich warunkach – np. gdzie będziemy siedzieć, z kim chcemy się uczyć itp. To także chciałam ominąć i przejść dalej, ale po chwili zdałam sobie sprawę, że to co robię i jak się uczę , troszkę odbiega od tego ,jak to w rzeczywistości robię. Odpowiedziałam sobie np. że chciałabym się uczyć przy świetle dziennym w niezbyt nagrzanym pokoju- hmmm ciekawe tylko dlaczego zwykle uczę się wieczorem przy sztucznym oświetleniu i ogrzewaniu na full……

Druga część to „Skuteczne strategie nauki”, gdzie autorka podsuwa nam 51 POMYSŁÓW na naukę słówek, sposoby na gramatykę, techniki usprawniające rozumienie ze słuchu, polepszające czytanie w obcym języku czy zabawne ćwiczenia polepszające wymowę. Podkreśliłam pomysłów, ponieważ o wiele bardziej podoba mi się to słowo od powszechnie używanego słowa metoda, na które już jestem uczulona. Mam wrażenie, że z wielu stron jesteśmy ostatnio bombardowani METODAMI, a ich autorzy podkreślają, że są one JEDYNĄ drogą do opanowania języka. Tutaj mamy pomysły- jeśli jeden Ci się nie podoba, zobacz następny. Na dodatek przy każdym znajdziemy piktogram, przy którym typie inteligencji może on się najlepiej sprawdzić.

Wcześniej korzystałam z kilku wymienionych sposobów np. fiszek, które wymienione zostały na samym początku, ale poznałam także wiele sposobów na to jak zmodyfikować niektóre z nich. Napiszę o nich osobny post, ale tutaj wspomnę o jednym z pomysłów na usprawnienie wymowy, o którym przeczytałam i jestem w nim zakochana po uszy.

Jest to ćwiczenie polegające na wypowiedzeniu największej liczby słów, bądź dla bardziej zaawansowanych-zdań w obcym języku, w ciągu minuty. Wydawałoby się banalne, ale jednak po chwili okazuje się, że mamy pustkę w głowie. Przyznam, że najbardziej lubię to ćwiczenie, kiedy jestem w weekend w Poznaniu i z samego rana przemierzam trasę z dworca PKP do szkoły. Zwykle o tej godzinie nie ma jeszcze zbyt wielu ludzi na ulicach, dlatego mogę sobie na to pozwolić ;)- także jeśli ktoś z was zobaczy idącą i gadającą do siebie dziewczynę w stolicy Wielkopolski, to zapewne będę ja !

Trzecia część to opis różnych znanych metod, przedstawiony krótko w ramach ciekawostki. Znajdziemy tam także historie znanych poliglotów i opis stosowanych przez nich sztuczek- lektura doskonała, kiedy mamy chwilę zwątpienia.

Część czwarta przygotowana z myślą o leniwcach, czyli gotowe szablony do wykorzystania przy nauce wymienionymi wcześniej sposobami. Możemy kserować sobie do woli i wypełniać słówkami w wybranym języku.

Uważam, że jest to najciekawsza z dostępnych na rynku pozycji. Dużo treści, mało charakterystycznego dla takich książek „lania wody”. Widać, że autorka ma pojęcie, o czym pisze i przede wszystkim niczego nam nie narzuca. Nie wydaje poleceń typu 20 słówek, dwa razy dziennie o 16.00 i 19.00, tylko pokazuje jak wykorzystać naturalne predyspozycje przy poznawaniu języka. Myślę, że każdy znajdzie chociaż jeden sposób, który przypadnie mu do gustu. Jeśli ktoś chce wydać pieniądze i zainwestować w książkę tego typu to serdecznie polecam tę pozycję na początek . Jak dla mnie 5+
Troszkę się rozpisałam, ale mam nadzieję, że ta recenzja pomożę komuś podjąć decyzję o zakupie, badź wypożyczeniu tej książki.

Czy może ktoś z was widział, słyszał bądź ma już tę książkę? Jakie jest wasze zdanie na jej temat? Jakie macie doświadczenia z tego typu książkami?

czwartek, 12 stycznia 2012

Najnowsze książkowe nabytki

Laptop niestety będzie musiał poczekać do końca miesiąca, aż pojawią się dodatkowe fundusze na jego naprawę, a do tego czasu postaram się napisać kilka postów na komputerze mojego chłopaka.

W ostatnim czasie udało mi się zdobyć kilka „czeskich perełek”, o których chcę napisać w tym poście.
Jakiś czas temu przypomniałam sobie o tym, że w swojej biblioteczce posiadam trudnodostępną książkę, którą kupiłam już dawno i przez długi czas stała na półce nawet nieodfoliowana. Zrobiłam to pod wpływem impulsu, kiedy moje zainteresowania były zupełnie inne. Wpadłam, więc na świetny pomysł, żeby wystawić ją na aukcję na allegro. Ku mojemu zdumieniu, uzyskałam z jej sprzedaży całkiem przyzwoitą sumkę, którą przeznaczyłam na książki z kręgu moich zainteresowań.


Pierwszym zakupem, którego dokonałam było ogromne kompendium „Literatury zachodniosłowiańskie czasu przełomów 1890-1990”- 850 stron opisu najważniejszych postaci literatury czeskiej, dla mnie, miłośniczki literatury to wspaniały łup za jedyne 22zł. Początkowo chciałam nabyć książkę Pani Zofii Tarajło-Lipowskiej pt. „Historia literatury czeskiej”, którą  posiadam aktualnie wypożyczoną z biblioteki. Zdecydowałam się jednak na poprzednią pozycję, ze względu na okazyjną cenę i fakt, że jest prawie nie do zdobycia. Tą drugą zdobędę w najbliższym czasie ;).


U tego samego sprzedającego zauważyłam inną pozycję, która mnie zainteresowała- „Czeska reklama telewizyjna i jej język”, książka kosztowała całe 6 zł, dlatego bez zastanowienia kliknęłam Kup teraz.
Mój chłopak po tym jak zobaczył, co kupiłam skomentował to tylko jednym zdaniem: „Ola proszę, nie kupuj wszystkiego co ma w nazwie CZESKI”- oczywiście zapewniłam go, że mój zakup był jak najbardziej przemyślany.



Kolejne zakupy jakie poczyniłam mają już związek z moimi noworocznymi postanowieniami. Chcę do wakacji przeczytać dwie książki po czesku, dlatego postanowiłam poszukać czegoś na allegro. Na moje szczęście, znalazłam pozycje, które wydały mi się idealne na początek.


Pierwsza książka dotyczy pięknej Pragi, do której wybieram się na wakacje, a druga jest zbiorem krótkich biografii znanych kobiet pozycje jak dla mnie idealne do nauki czytania. Szczególnie cieszę się z tego, że zdobyłam je za niewielkie pieniądze.


Teraz marzy mi się mała kolekcja klasyków literatury czeskiej, którą powoli zaczynam kompletować. Bardzo kusząca, jest kolekcja Gazety Wyborczej, jednak zdobycie wszystkich pozycji wiąże  się z niemałym wydatkiem….


Ostatnio wpadłam na pomysł, żeby co jakiś czas dodawać recenzje książek czeskich autorów lub o tematyce dotyczącej Czech i ich mieszkańców. Może dzięki temu ktoś odnajdzie coś nowego dla siebie? Nie chcę zakładać kolejnego bloga do tego celu. Wydaje mi się,że takie wpisy wzbogaciłyby tematykę poruszaną na tej stronie.

A co tam u was? Poczyniliście ostatnio jakieś zakupy książkowe? Jakim pozycjom trudno wam się oprzeć? Sięgacie także po literaturę autorów z krajów, które są w kręgu waszych zainteresowań?

wtorek, 10 stycznia 2012

Problem z laptopem

Moi drodzy, przepraszam za nieobecność na blogu, a jeszcze bardziej za to, że nie odpisuję na wasze maila, ale od jakiegoś czasu nie mam zbyt dobrego dostępu do interenetu- mój laptop zakończył współpracę ze mną ;) i dopóki nie zajmie się nim profesjonalista nici z blogowania... Oczywiście nieszczęścia chodzą parami i mój telefon także zaczął szwankować i co chwilę sam się restartuje, także nawet nie próbuję pisać postów z jego pomocą. Mam nadzieję, że to tylko chwilowe problemy i szybko wrócę do pisania. Czeka mnie tylko jeszcze jeden ważniejszy egzamin i będę wolna.
Pozdrawiam was serdecznie, na komentarze odpowiem przy najbliższej okazji.


poniedziałek, 2 stycznia 2012

Wszyscy mają językowe cele na 2012 rok- mam i JA !

Z racji tego, że pierwszy dzień nowego roku już za nami, a wszyscy już dawno podzielili się z nami swoimi postanowieniami „językowymi” na rok 2012 to i ja dodam coś swojego.
Początkowo miałam nie wstawiać takiego postu, ponieważ niedawno zamieściłam wpis o podobnej tematyce na temat moich planów językowych. Po głębszym zastanowieniu uznałam jednak, że tamten post miał dosyć luźny i niezobowiązujący charakter i służył raczej temu, aby was ogólnie  zapoznać  z moimi odległymi założeniami na przyszłość. Teraz postaram się wyznaczyć sobie bardziej konkretne cele, które będę w stanie osiągnąć w nadchodzącym roku.

1.Po pierwsze ORGANIZACJA CZASU- jakiś czas temu kupiłam sobie elegancki bordowy kalendarz, w którym każdy dzień podzielony jest na godziny. Już kilka razy próbowałam zaprzyjaźnić się z kalendarzami, jednak mój zapał często mijał po tygodniu. Myślę, że świadome planowanie pozwoli mi efektywniej wykorzystywać wolny czas i umiejętnie dzielić go pomiędzy wszystkie języki.

2.Mój cel nr 1 czyli CZESKI. W ciągu tego roku chciałabym osiągnąć poziom biegłości B2. Oto co planuje w tym celu zrobić:
-Kontynuować swoja naukę na kursie w szkole językowej. Jestem zadowolona zarówno z ceny, szkoły, lektorki jak i grupy, dużo wynoszę z zajęć, dlatego nie chcę rezygnować z tego sposobu nauki języka.
-Regularnie przerabiać lekcje z kursu ESKK i odrabiać internetowo zadania domowe.
-W najbliższym czasie przerobić w całości książki Chcemy mówić po czesku i Czeski dla początkujących (polską wersję książki Teach yourself Czech).
-Znaleźć osobę do rozmów po czesku na Skype i Interpals.
-Zakupić resztę książek do j.czeskiego z mojej listy zachcianek ;).
-Spędzić tydzień w Pradze w czasie wakacji i robić częste wypady do Czech z racji tego, że mam dobre połączenie kolejowe z kilkoma ciekawymi miastami w Czechach.
-Zakupić przynajmniej 2 książki po czesku i przeczytać je do wakacji.
-Oglądać czeską telewizję i słuchać czeskiego radia (  tym pierwszym będzie problem, ponieważ niezbyt często oglądam TV).
-Oglądać przynajmniej jeden czeski film z napisami w tygodniu i znaleźć jakiś ciekawy serial

3.Druga ważna kwestia ANGIELSKI. Chciałabym osiągnąć w tym roku mocne C1, ale jeszcze nie do końca mam koncepcję, z jakich materiałów będę korzystać- jak już coś postanowię to o tym napiszę.
4.Trzeci język, na który się zdecydowałam- NIEMIECKI. Ze względu na fakt, że uczyłam się tego języka przez 6 lat, myślę, że łatwiej będzie mi szybko powtórzyć materiał i znów osiągnąć poziom B1. Na początek, dla rozgrzewki planuję zacząć od materiałów, o których wspominałam w poprzednim poście. Jak już je przerobię, to pomyślę o następnych sposobach.
5.Jeszcze jakiś czas temu pewnie wpisałabym tutaj rosyjski, jednak teraz zdecydowanie wymienię tu SŁOWACKI. Wiem, że może nie jest to najlepszy wybór, z racji tego, że nauka dwóch podobnych do siebie języków słowiańskich w jednym czasie czasami nie wychodzi na dobre. Na początek planuję tylko poznać podstawy i osiągnąć poziom mocnego A2. Podczas mojej następnej wizyty w Czechach zaopatrzę się w jakiś czeski kurs do słowackiego J.

Myślę, że na razie to by było na tyle. Nie chcę dokładać sobie zbyt wielu języków, szczególnie takich, których miałabym się uczyć od podstaw. Mam nadzieję, że uda mi się rozdzielić czas pomiędzy te 4, a jeśli nie to zostanę przy pierwszych trzech, a słowacki poczeka na lepsze czasy ;).

Dodam, że sylwester w Ostrawie był bardzo udany. Czeskie piwo i smażony ser w bułce jedzony na głodnego na mrozie- coś wspaniałego. Wizyta naładowała mnie mnóstwem energii do tego, żeby uczyć się nadal i coraz swobodniej czuć się w pięknych Czechach.